به گلزار امامت بار دیگر غنچه‌ای وا شد            تبسم بر لبان حضرت صادق هویدا شد
ز دامان حمیده حق به مولامان پسر داده            به دنیا آمد او وبهترین مخلوق دنیا شد

میان مکه و شهر مدینه گل فشان گردید            ستاره پیش پایش ریخته از آسمانها شد
بیامد او که باب حاجت بیچارگان باشد            زمین و آسمان بر درگهش غرق تمنا شد
ملائک آمده بینند روی حضرت موسی            به لبهای همه گلواژه به به شکـوفا شد
بگو تبریک برمولا رضا زیرا پدر آمد            به مشهد جشن میلادی نکو زین روی بر پا شد
سلام شیعیان بر حضرت کاظم که میلادش            سـبب بر شـادمـانی دل اهـل تـولا شـد
زند مرغ دل ما در هوای کاظمینش پر            زسوی شیعه این عیدی زمولایش تقاضا شد